2012’deki One Love’da Daniel Blumberg ve Max Bloom tarafından kurulan, İngiltere’nin o dönem parlayan gruplarından Yuck sahne almıştı. Festivalin ilk gününde alanda içki satılması yasaklanınca sanatçılar performanslarını, anlamakta güçlük çektikleri, gergin bir ortamda sergilemek durumunda kalmıştı. Festival çıkışında soluğu Taksim’de alan Yuck üyeleri ile sokakta karşılaşmıştık. Ardından ekibi Cihangir’deki Kiki’ye götürmüş ve bol kahkahalı bir akşam geçirmiştik. İstanbul yine geleceğin Oscarlı sanatçısına ev sahipliği yaptığından habersiz, misafirperver yüzünü göstermeyi ihmal etmemişti. Ertesi yıl, her zaman ham bir vokal ve akılda kalıcı sözlere imza atan Daniel Blumberg başka şeylere odaklanmaya karar verdiği için gruptan ayrıldı.Bu karardan 12 yıl sonra Daniel Blumberg, The Brutalist için bestelediği müzikle geçen hafta&nbsp;En İyi Özgün Müzik dalında aldığı Akademi Ödülü’yle çıktı karşımıza. Aynı filmle BAFTA’da En İyi Özgün Müzik Ödülü’nü de elde etti.<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Bir bavul ekipmanla yapılan müzikler</h2>Yönetmen Brady Corbet’in The Brutalist’i, savaş sonrası yaşanan travmalardan yola çıkıyor ve Amerikan Rüyası’nın karanlık yüzüyle boğuşan bir Macar mimarın hayatına odaklanıyor. Blumberg’ın filme bıraktığı müzikal iz ise oldukça etkileyici.&nbsp;Filmin açılış sahnesinde Macar mimar László Tóth’u (Adrien Brody) kalabalık bir gemide görüyoruz ve Amerika’ya vardığını uyumsuz trompetler ve piyano arpejleri ile süslenmiş Overture (Ship) ortama giriş yaptığı an anlıyoruz. Dönemin büyüleyici Amerikan Rüyası’nı adeta notalar sayesinde de işitiyoruz. Blumberg, filmin müzikleri için önce Londra’daki Cafe Oto’da ekibini toplamış, ardından filmin Budapeşte, New York, Berlin ve Paris’teki mekanlarına hatta İtalya’daki bir mermer ocağındaki setine kadar uzanan bir kayıt süreci üstlenmiş. Piyanist John Tilbury, trompetçi Axel Dörner, saksafoncu Evan Parker ve perküsyoncu Steve Noble da ona, müzikal dünyasını yaratmada eşlik etmiş. Blumberg, verdiği bir röportajda şunları söylüyor:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">"Bir bavula sığan, müziğin yüzde 90’ının kaydedildiği çok özel bir kayıt kurulumum var. Bavulun yarısı mikrofonlarla dolu ve diğer yarısında bir Sonosax kayıt cihazı var. Küçük ve dijital ama çok yüksek kaliteli bir kayıt cihazı."</blockquote><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Brütalist ses manzaraları</h2>Daniel Blumberg, müziğini The Brutalist’teki mimar László’yu yutan binanın devasa salonları gibi gördüğünü söylüyor. Ne kadar derinlemesine incelerseniz o kadar zenginleşiyor. Filmde de klasik enstrümanları endüstriyel tarzda çalıyor ve brütalist mimariden ilham alarak, filmin ses manzarasını yaratıyor. Sanatçı mütevazı olduğu kadar görkemli, kasvet dolu bir anıt ortaya koyuyor.&nbsp;Avusturya ve Macaristan asıllı mimar Adolf Loos, süslemeye karşı sert bir tutum sergiler ve “Süs ölümdür” der. Blumberg de “Süsleme yapmak istemedik. Filmin adına uygun olarak oldukça minimal araçlar kullanarak çok şey anlatmaya çalıştık” diyor.<img src="https://images.aposto.com/2025/2/1/1741615517011.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.63" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Blumberg’in kariyeri çok çeşitli sanatsal izlere de sahip. Yaptığı müziklerin ortak noktası serbest doğaçlamayı kapsayan geniş bir yelpazeye yayılması. Piyano balatlarına sahip eserlerinin yanı sıra slowcore ve avantgarde rock geçmişi dünyaya geniş bir pencereden bakabildiğinin kanıtı. Aynı zamanda görsel sanatçı da olan Blumberg’in kendine has figür çizimleri&nbsp;çoğu albümünün kapağında yer aldı ve Avrupa’daki büyük sanat kurumlarında sergilendi.Öte yandan Blumberg, Agnès Varda’nın sinema kariyerini kutlayan retrospektif Gleaning Truths’un da müziklerini besteledi. Peter Strickland ile GUO4 adlı kısa film için biraraya geldi ve Mona Fastvold’un The World to Come’ının soundtrack’ine imza attı.&nbsp;<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Caz kulübü sahnesindeki müzik canlı çalındı</h2>Daniel Blumberg, filmin ilk 10 dakikasının baştan sona müzik olmasının önemini şöyle vurguluyor:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">"Budapeşte’de Brady Corbet’ın dairesinde kalıyordum ve Overture’den (Ship)’i çalıyordum. Nota okuyamıyorum ve teori konusunda hiçbir eğitim almadım. Bu yüzden piyanonun başında çok fazla vakit geçiriyorum. Brady şarkı üzerine çalışırken beni duydu, odaya geldi ve ‘Bu László’yu çözme sesi’ dedi. Bu temanın, ihtiyaç duyduğumuz biçimde gelişebileceğini anladık. Erzsébet için de oldukça romantik bir müzik yaptım ve bu László’nun hikayesinin temasının daha romantik bir şeye dönüşmesini sağladı. Film boyunca Evan Parker’ın soprano saksafonunu ve Sophie Agnel’in piyanosunun uyumsuzluğunu duyuyorsunuz. Trompetçi Axel Dörner de gemideki ilk müzikle filmin ses dünyasını tanıttı."</blockquote>Blumberg, filmdeki caz kulübü sahnesindeki müziği sette canlı olarak kaydettiklerini açıklıyor:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">"Çekimlerin ilk günüydü. 1940’ları canlandırmak istiyorduk. Davulcu Antonin Gerbal, kontrbasçı Joel Grip, saksafoncu Pierre Borel ve piyanist Simon Sieger o dönemi canlandıracak müziği çalabiliyorlardı. Oldukça katı caz ritimlerinden daha soyut bir müziğe geçebileceklerini biliyordum. Adrien Brody ve Isaach de Bankolé de kulüpteki bu sahnede olacaklardı. Sonraki sahneler ise bir ses duvarından devam edecekti. Fikir şuydu; László Tóth bu müziği 1940’larda duydu ve sonra bu, binayı yapmaya başladığında inşaat için bir ipucu oldu. Ancak bu temayı filme işlemek oldukça korkutucuydu çünkü sürecin oldukça erken bir aşamasındaydık."</blockquote><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Cafe Oto’ya edilen teşekkürün anlamı</h2>Daniel Blumberg, Oscar konuşmasında ise The Brutalist filminde duyulan seslerin, çok çalışkan, radikal müzisyenler tarafından yaratıldığını vurguladı ve ödülü onlar adına da kabul ettiğini belirtti. Ayrıca Londra’da deneysel müzik performanslarıyla tanınan Cafe Oto’daki arkadaşlarına da selam gönderdi. Bu son yıllarda ekonomik zorluk çeken bağımsız müzik mekanları&nbsp;için çok önemli bir destekti.&nbsp;Cafe Oto’nun sahiplerinden Hamish Dunbar, The Guardian’a verdiği röportajda 150 kişilik mekanın böyle bir övgü aldığına önce inanamadığını söylüyor ve ardından bu teşekkürün kendileri için ne kadar değerli olduğuna vurgu yapıyor. 2018’de Sonic Youth’tan Thurston Moore da burayı kendisi gibi marjinal müzikten hoşlanan insanlar için bir "club house" olarak tanımlamıştı. Son yıllarda mekan Blumberg için önemli bir yer hâline geldi. Burada müzik çalışmalarını sürdürmenin yanı sıra çok önemli müzisyenlerle de tanıştı.Yönetmenler Jonathan Glazer ve Pablo Larrain ile yaptıkları çalışmalarla bilinen Mica Levi de burayı bir icracı ve müşteri olarak sık sık ziyaret ediyor. Radiohead’den Jonny Greenwood da Cafe Oto müdavimlerinden. Bu üç sanatçı, Londra’daki küçük bir kulüpten Hollywood’a avangart seslerin yayılmasını sağlıyor. Cafe Oto, Londra’nın en soylulaştırılmış bölgelerinden biri olan Dalston’da. Bu yüzden yetenek kuluçka merkezi olarak anılmasına rağmen büyük bir ekonomik baskının da altında. Mekan yakın zamanda da takipçilerinin belirli bir ücret ödeyebildiği bir üyelik modelini benimsedi. Daniel Blumberg’in teşekkürü de manevi anlamda bir destek olarak görüldü.&nbsp;Sanatçı, şimdi Ann Lee&nbsp;adlı yeni projesine odaklanmış durumda. Bu müzikal, Shakers hareketinin kurucusunu konu alıyor. Film, bin yıllık Hıristiyan tarikatı Shakers’ın 18. yüzyılda Manchester'dan Amerika'ya göç etmelerini konu alan bir müzikal. Dişi mesih Ann Lee ve takipçilerinin karanlık müzikleri ile bilinen Blumberg’in zihninden çıkan coşkulu şarkıları ise şimdiden merak konusu!

Duende

Daniel Blumberg, "The Brutalist" filmi için bestelediği müzikle geçen hafta En İyi Özgün Müzik dalında Oscar kazandı. Macar mimarın Amerikan Rüyası’nda yaşadıkları ve mimarideki sanatsal takıntılarına odaklanan filmin müzikleri, mimarı yutan binanın devasa salonları gibi derin ve katmanlı. Biz de Blumberg’in ses dünyasına giriş yaptık.

One Love ile ilgili hikayeler